Ίσως το σινεμά από μόνο του να μην μπορεί να αλλάξει τον κόσμο. Ίσως να φαίνεται και πολύ μικρό μπροστά στις αληθινές πράξεις των ανθρώπων που δεν πνίγονται στη ματαιότητα αλλά που -με τα μικρά τους καράβια- διασχίζουν θάλασσες ελπίδας και ανθρωπιάς. Από την πλευρά μας, όμως, κρατώντας τη σκέψη και την καρδιά μας πάντα μαζί τους, αυτό που μπορούμε να κάνουμε είναι να αναζητήσουμε στην τέχνη μας- το σινεμά- ιστορίες αλλαγής κι ελπίδας. Ιστορίες ανθρώπων που πίστεψαν ότι ο κόσμος αλλάζει, ένα μικρό βήμα τη φορά και έκαναν αυτό το βήμα. Ακόμα κι όταν τους είπαν ότι δεν έχει νόημα, ακόμα κι όταν τους χλεύασαν για την αφέλεια και την επιπολαιότητά τους. Σε αυτούς και αυτές αφιερώνουμε σήμερα αυτές τις γραμμές- και τις παρακάτω ταινίες.

Εγώ, ο Ντάνιελ Μπλέικ (I, Daniel Blake), του Κεν Λόουτς

Μόνος του ενάντια στην βρετανική γραφειοκρατία, ένας άνθρωπος που δεν δέχτηκε να γίνει αριθμός σε ένα εξελόφυλλο, ο Ντάνιελ Μπλέικ ενσάρκωσε όλη τη Δυτική μετα-καπιταλιστική απελπισία αλλά- την ίδια στιγμή- έγινε και η φωνή της τελευταίας μας ελπίδας. Ένα σύνθημα στον τοίχο, μια μικρή αλλά ηχηρή πράξη ανυπακοής. Σε αυτά βρίσκει ο Κεν Λόουτς την ελπίδα για αλλαγή στους πνιγηρούς διαδρόμους των απαξιωμένων δημόσιων φορέων και τον τεχνοκρατικών λαβύρινθων.

Σύνοψη

O Ντάνιελ Μπλέικ είναι ένας εξηντάρης ξυλουργός από το Νιουκάσλ. Για πρώτη φορά, μετά από ένα βαρύ καρδιακό επεισόδιο, θα χρειαστεί τη βοήθεια της πολιτείας για να ζήσει, όμως η γραφειοκρατία τον οδηγεί σε ένα ατέρμονο αδιέξοδο. Μέσα από την περιπέτεια αυτή, διασταυρώνεται με μια ανύπαντρη μητέρα και τα δύο παιδιά της. Βρίσκοντας αναπάντεχη οικογενειακή θαλπωρή ο ένας στον άλλο, ενώνουν τις δυνάμεις τους και προσπαθούν να αντισταθούν στις δυσκολίες. Δες την ταινία εδώ.

Kneecap, του Ρις Πέπιατ

Η ιστορία των Kneecap δεν έχει τελειωμό. ΄Ενα συγκρότημα που έχει υπάρξει εξαιρετικά (και αμετανόητα) ανοιχτό στις θέσεις του για τη γενοκτονία στη Γάζα και βρέθηκε εν μια νυκτί να αντιμετωπίζει την κατηγορία της τρομοκρατίας. «Ας μην ξεχνάμε πόσο τυχεροί είμαστε που βρισκόμαστε σε ένα γήπεδο και τραγουδάμε με τους φίλους μας, αντί να μας βομβαρδίζουν από αέρος», είπαν, ενώ οι είκοσι χιλιάδες παρευρισκόμενοι φώναζαν «free Palestine». Κάποιοι θα μιλήσουν εύκολα για προβοκάτσια, εμείς είμαστε μαζί τους.

Σύνοψη

Στο Μπέλφαστ μετά την εποχή των Troubles, το ταραχώδες ραπ τρίο KNEECAP κάνει την εμφάνισή του και θέτει το υπόβαθρο για την αναβίωση της ιρλανδικής γλώσσας ενάντια στο κατεστημένο. Τα μέλη της μπάντας γίνονται πολιτικά σύμβολα και δίνουν μια προκλητική φωνή στην ανήσυχη νεολαία της Ιρλανδίας. Καθώς αγωνίζονται να αφήσουν το στίγμα τους στον κόσμο και οι πιέσεις των οικογενειών τους απειλούν να δώσουν άδοξο τέλος στα όνειρά τους, το τρίο υφαίνει μια αφήγηση που ξεπερνά τη μουσική. Δες την ταινία εδώ.

Πέτρινα Χρόνια (Stone Years), του Παντελή Βούλγαρη

Σε αυτές στιγμές ιστορικής συνειδητότητας και ευθύνης, βοηθάει να μην ξεχνάμε τις δικές μας ιστορίες. Οι διωγμοί και η αποξένωση αλλά και η αντίσταση και η ανυπακοή είναι από χρόνια εγγεγραμμένες στην Ιστορία μας. Με αυτή την αφοπλιστικά συγκινητική κατάθεση για τον έρωτα που αψηφά κάθε αντιξοότητα, ο Παντελής Βούλγαρης διασχίζει όλη τη σύγχρονη ελληνική Ιστορία θυμίζοντάς μας την αξία του Αγώνα καθώς και το ανυπέρβλητο μεγαλείο του ανθρώπου που υπερασπίζεται τα ιδανικά του.

Σύνοψη

Η ιστορία ενός νεαρού ζευγαριού αριστερών από τα πρώτα μετεμφυλιακά χρόνια μέχρι τη μεταπολίτευση του 1974, στα σκληρά χρόνια της παρανομίας, των διώξεων, συλλήψεων και φυλακίσεων. Δες την ταινία εδώ.

Pride, του Μάθιου Γουόρκας

Υπάρχουν λίγες ταινίες που μας γεμίζουν με ένα αίσθημα αγνής αισιοδοξίας και το «Pride» είναι μια από αυτές, γι αυτό και κλείνει αυτήν εδώ τη λίστα. Μια φωτεινή υπενθύμιση για την αξία της αλληλεγγύης, του «μαζί» που μπορεί να καταφέρει περισσότερα από όσα νομίζουμε. Στην ταινία, η αναπάντεχη (πλην όμως εντελώς αληθινή) σύμπραξη των εργατών στα ουαλικά ορυχεία και ακτιβιστών της LGBTQ+ κοινότητας στη θατσερική Βρετανία, μας θυμίζει ότι όλοι οι αγώνες είναι και δικοί μας. Κανείς δεν είναι ελεύθερος μέχρι να είμαστε όλ@. Το «Pride» μας καλεί να επιλέξουμε να είμαστε στο πλευρό αυτών που αγωνίζονται, ακόμα κι αν μοιάζει να βρίσκονται πολύ μακριά ή να είναι πολύ διαφορετικοί από εμάς.

Σύνοψη

Μια ομάδα Λονδρέζων ακτιβιστών που απαρτίζεται από ομοφυλόφιλους άντρες και γυναίκες φτάνει σε μια μικρή πόλη της Ουαλίας για να συμπαρασταθεί σε μια χούφτα απεργών ανθρακωρύχων και στις οικογένειές τους, που πεισματικά αντιστέκονται στη νεοφιλελεύθερη Θατσερική πολιτική της εποχής εκείνης. Δες την ταινία εδώ.