Βασισμένο στο μυθιστόρημα της Ευγενίας Φακίνου «Για να δει τη θάλασσα» και με ένα εξαιρετικό πρωταγωνιστικό δίδυμο (Αγγελική Παπούλια, Γιάννης Τσορτέκης) το φιλμ της Αγγελικής Αντωνίου είναι ένα έξοχο και συγκροτημένο δράμα χαρακτήρων, που αγαπήθηκε στο φετινό Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.

Ένα τρυφερό και αισιόδοξο σχόλιο πάνω στην πανανθρώπινη ανάγκη για επικοινωνία, άμεσα συνδεδεμένο με τρία από τα πιο όμορφα πράγματα της ζωής: το φαγητό, τη μνήμη και τον έρωτα.

Στην ταινία η Άννα, μια μυστηριώδης γυναίκα χωρίς μνήμη, αγωνίζεται να επανασυνδεθεί με το παρελθόν της. Στην κουζίνα της ταβέρνας του μοναχικού Ρούλα κοντά στο λιμάνι όπου βρίσκει καταφύγιο, ανάμεσα στις μυρωδιές των μπαχαρικών και τις παλιές συνταγές, η μαγειρική της ξυπνά αναμνήσεις και θεραπεύει. Η ζεστή αγκαλιά των θαμώνων και ο έρωτας, την βοηθούν να ξεκινήσει μια νέα ζωή, μέχρι που ο Ρούλα ανακαλύπτει την αληθινή ταυτότητα της Άννας…

Στους κεντρικούς ρόλους συναντάμε την πάντα σπουδαία Αγγελική Παπούλια και δίπλα της τον Γιάννη Τσορτέκη, ενώ πίσω από την κάμερα βρίσκεται η Αγγελική Αντωνίου του «Eduart» και του βραβευμένου ντοκιμαντέρ «Οι Άγνωστοι Αθηναίοι».

«Η Πράσινη Θάλασσα είναι εμπνευσμένη από το μυθιστόρημα της Ευγενίας Φακίνου “Για να δει τη θάλασσα”. Ενθουσιάστηκα με την ιδέα ότι η πρωταγωνίστρια παρόλο που έχει ξεχάσει τα πάντα, θυμάται να μαγειρεύει. Σκέφτηκα πώς είναι δυνατόν κάτι τέτοιο… με γοήτευσε αυτό το παράδοξο, ένας άνθρωπος με έλλειψη μνήμης να παράγει αναμνήσεις», εξηγεί η Αντωνίου μιλώντας για το τι ήταν αυτό που την τράβηξε εξαρχής σε αυτή την ιστορία.

«Αυτή η αντίθεση της αμνησιακής μαγείρισσας που θυμάται τις συνταγές και που τα φαγητά της δημιουργούν μνήμες, ανατρέπουν καταστάσεις και επιδρούν καταλυτικά στις ανθρώπινες σχέσεις, ήταν μια φωτεινή ιστορία που ήθελα οπωσδήποτε να διηγηθώ. Παρόλα αυτά η ταινία δεν εστιάζει στη μαγειρική ούτε δίνει εύκολες απαντήσεις στο θεατή. Είναι κάτι πολύ περισσότερο και πέρα από αυτό», λέει.

«Η Πράσινη Θάλασσα είναι ταινία χαρακτήρων, δράμα με κωμικά στοιχεία, με σασπένς, ανατροπές και με μία γερή δόση μυστηρίου. Η ταινία έχει μινιμαλιστική, στατική φόρμα και οικονομία διαλόγων. Είχα μία υπέροχη ομάδα ηθοποιών με τους πρωταγωνιστές της ταινίας, την Αγγελική Παπoύλια και τον Γιάννη Τσορτέκη να σηκώνουν κυριολεκτικά την ταινία στους ώμους τους. Εξαιρετικούς συνεργάτες όπως τον Διονύση Ευθυμιόπουλο που έχει κάνει πανέμορφη δουλειά στη φωτογραφία και τον Μιχάλη Σαμιώτη στα σκηνικά που κυριολεκτικά ανέστησε ένα καμένο χώρο στον Ασπρόπυργο… τον Μίνωα Μάτσα στη μουσική και τον Δημήτρη Πεπονή στο μοντάζ»

«Ελπίζω η Πράσινη Θάλασσα να αγκαλιάσει το θεατή όπως τα γεύματα της Άννας τις ψυχές των πελατών της ταβέρνας», καταλήγει.

Όσο για τη σχέση με το βιβλίο, «ο ασκημένος αναγνώστης-θεατής δε θα υποκύψει στον πειρασμό να συγκρίνει το βιβλίο με την ταινία (άλλα τα εργαλεία του συγγραφέα και διαφορετικά του σκηνοθέτη), θα απολαύσει μια άρτια ταινία με εξαιρετική φωτογραφία», συμπληρώνει η Ευγενία Φακίνου.

«Η Αγγελική Αντωνίου με λιτότητα και προσπάθεια αποδίδει τα κυρίαρχα συναισθήματα των ηρώων και ήταν τυχερή αλλά και ευφυής που επέλεξε τόσους καλούς ηθοποιούς. Το τέλος της ταινίας παραμένει ανοιχτό κι αυτό το εκτιμώ πολύ, επειδή και στο βιβλίο υπάρχει η ίδια αντίληψη, αν και η Αγγελική Αντωνίου δημιούργησε ένα δικό της τέλος.»