Ο πρωτότυπος τίτλος της ταινίας, Crossing, που είναι το πέρασμα, αλλά την ίδια στιγμή και η διασταύρωση, αποδίδει εξαιρετικά το ψυχοσυναισθηματικό ταξίδι αυτής της απροσδόκητης παρέας, από την οποία περνάνε οι τρανς γυναίκες των «σπιτιών» της Πόλης, δύο μικρά χαμίνια που τριγυρίζουν στους δρόμους, ένας Γεωργιανός επιχειρηματίας, ένας οδηγός παράνομου ταξί. Όλοι τους κάτι ψάχνουν, απλά δεν έχουν συνειδητοποιήσει ακόμα ότι μπορεί και να το βρουν ο ένας στον άλλον. Γιατί, στο σύμπαν του Ακίν, το να βασίζεσαι στην καλοσύνη των ξένων δεν είναι χρωματισμένο από τη μελαγχολική μοναξιά του Τένεσι Γουίλιαμς, αλλά από τη φωτεινή αλληλεγγύη που γνωρίζουν πολύ καλά τα μέλη της queer κοινότητας, που πολλές φορές βρίσκουν σε αυτούς τους «ξένους» τις οικογένειες που επιτέλους θα τους αποδεχτούν.
Όπως και η προηγούμενη ταινία του, έτσι και το «Πέρασμα», συνάντησε τρομερές αντιστάσεις, τόσο στην πατρίδα του, τη Γεωργία, όσο, φυσικά, και στην Τουρκία του Ερντογάν που ποινικοποιεί όλο και περισσότερο κάθε είδους διαφορετικότητα. Ο Ακίν συνεργάστηκε ενεργά με τουρκικές οργανώσεις που ασχολούνται με τα τρανς δικαιώματα, ενώ πολλά μέλη του cast ήταν πραγματικοί queer ακτιβιστές με δράση στην Κωνσταντινούπολη. Και όλα αυτά είναι που κάνουν την ασυμβίβαστη αισιοδοξία της ταινίας τόσο ευφορικά αλύγιστη. Οι απόκληροι ήρωές μας κοιτάζουν την αντιξοότητα στα μάτια και της βγάζουν τη γλώσσα, ζουν όπως εκείνοι επιλέγουν τη στιγμή που όλοι τους λένε ότι δεν μπορούν και συνεχίζουν να πιστεύουν στην κοινότητα και την αλληλεγγύη.
