Η Ιδιωτική Έρημος είναι μια ταινία αντιθέσεων. Παρακολουθώντας το ταξίδι αυτού του αστυνομικού που φεύγει από τη συντηρητική και πλούσια περιοχή της Βραζιλίας και πάει προς τη φτωχή και προοδευτική, είναι εμφανείς οι ιδιαιτερότητες της βραζιλιάνικης συμπεριφοράς και γεωγραφίας. Ενώ στον νότο τα σώματα κρύβονται κάτω από στρώσεις ρούχων, στα βορειοανατολικά τα σώματα εκτίθενται στη ζέστη. Αν στο νότο επικρατεί σιωπή και λακωνικοί διάλογοι, στα βορειοανατολικά οι άνθρωποι μιλάνε συνέχεια. Και όχι μόνο μιλάνε, αλλά αγγίζουν ο ένας τον άλλον ενώ μιλούν. Εάν ο νότος είναι γκρι, τα βορειοανατολικά είναι γεμάτα ζωηρά εκρηκτικά χρώματα. Και αυτή η αντίθεση, αυτή η συνάντηση με το διαφορετικό, με το «άλλο», σιγά σιγά αλλάζει τον Ντάνιελ. Η Ιδιωτική Έρημος λοιπόν, είναι μια ταινία συναντήσεων.
Από το 2016, με το πραξικόπημα που απομάκρυνε τον δημοκρατικά εκλεγμένο πρόεδρο από την εξουσία στη Βραζιλία, η γενιά μου, που μεγάλωσε στη μεταδικτατορική περίοδο, βιώνει την πιο δραματική στιγμή της ύπαρξής της. Μετά το πραξικόπημα, η χώρα βυθίστηκε σε μια σπείρα μίσους που κορυφώθηκε με την εκλογή ενός φασίστα στην προεδρία. Μετά την εκλογή του Ζαΐρ Μπολσονάρο, όλες οι μειονότητες, γυναίκες, ιθαγενείς, ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα, μαύροι, μεταξύ άλλων, άρχισαν να διώκονται συστηματικά και η χώρα διχάστηκε μεταξύ του συντηρητικού νότου και του προοδευτικού βορρά. Υπήρξαν πολλές στιγμές που φτάσαμε στο χείλος της ένοπλης αντιπαράθεσης. Και αυτές οι στιγμές μίσους με έκαναν να αποφασίσω ποια θα ήταν η επόμενη ταινία μου. Αποφάσισα ότι θα κάνω ένα ταινία συνάντησης. Σε αυτούς τους καιρούς μίσους, αποφάσισα να κάνω μια ταινία αγάπης.»