Ο Ντάνιελ, ένας Γερμανός έφηβος, στέλνεται στην Ελλάδα σε μια κοινότητα αγωγής ανηλίκων, για να εκτίσει την ποινή του. Εκεί, σ’ ένα εγκαταλελειμμένο χωριό του Έβρου, κοντά στα σύνορα με την Τουρκία, βιώνει πρωτόγνωρα συναισθήματα και καλείται να δώσει λύση σε δύσκολα διλήμματα. Η τελική του απόφαση θα ξαφνιάσει τους πάντες.

Μετά τον πολυβραβευμένο «Μανάβη», ο Δημήτρης Κουτσιαμπασάκος επιστρέφει με μια συγκινητική ιστορία που ταρακουνά. Εμπνευσμένη από αληθινά γεγονότα, η ταινία αφηγείται την ιστορία ενός έφηβου Γερμανού παραβάτη που μεταφέρεται σε μια άγνωστη δομή φιλοξενίας στην Ελλάδα. Με συμμετοχές σε δεκάδες φεστιβάλ και Βραβείο Κοινού Fischer “Meet the Neighbors” στο 60ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, το «Ντάνιελ ‘16» μιλά με αφοπλιστική ειλικρίνεια για ένα θέμα που λίγοι Έλληνες γνωρίζουμε.

Ποια είναι όμως η ιστορία παιδιών σαν τον Ντάνιελ;

Από τη δεκαετία του 1980 λειτουργούν σε απομονωμένα χωριά της Ελλάδας παραρτήματα γερμανικών ιδρυμάτων για ανηλίκους με παραβατική συμπεριφορά, οι οποίοι στέλνονται εκεί από υπηρεσίες πρόνοιας. Οι μικρές αυτές κοινότητες έχουν ως σκοπό την εναλλακτική έκτιση των ποινών και την ομαλή κοινωνική επανένταξη των τροφίμων τους.

Στην Ελλάδα, μία από αυτές τις κοινότητες λειτουργεί στον Έβρο, κοντά στα σύνορα με την Τουρκία, και αποτελεί το απροσδόκητο σκηνικό του «Ντάνιελ ‘16». Μια απίστευτη, αμφιλεγόμενη ιστορία για την οποία ελάχιστοι μιλούν. Ταυτόχρονα, μια αληθινά συγκινητική ταινία για τα παιδιά που αναγκάζονται να πάρουν το μέλλον στα χέρια τους, γεμάτη ανθρωπιά κι ευαισθησία.

Την ιστορία αυτή μεταφέρει στο σινεμά ένας από τους πλέον διακεκριμένους δημιουργούς ντοκιμαντέρ του σημερινού Ελληνικού σινεμά. Ο Δημήτρης Κουτσιαμπασάκος, έχοντας σκηνοθετήσει για την τηλεόραση και τον κινηματογράφο ντοκιμαντέρ, σειρές, μικρού και μεγάλου μήκους ταινίες, αποτελεί έναν αληθινό βετεράνο της κινούμενης εικόνας, με δουλειές του να έχουν βραβευτεί στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Τα ντοκιμαντέρ «Ο Μανάβης» (2013), και «Ηθοποιοί: Ημερολόγιο Σπουδής» (2014) και «Σιωπηλός Μάρτυρας» (2016) στριμάρουν ήδη στο Cinobo (δες εδώ) ενώ το «Ντάνιελ ‘16» αποτελεί την πιο πρόσφατη μεγάλου μήκους ταινία του.

«Με ενδιαφέρουν τα κοινωνικά αποκλεισμένα άτομα από πολλές τις απόψεις, κυρίως όμως απ’ την ανθρώπινη πλευρά», εξηγεί ο ίδιος. «Η παραβατικότητα είναι ένα από τα αποτελέσματα του κοινωνικού αποκλεισμού. Το περιθώριο της κοινωνίας, ο χαρακτήρας του και τα προβλήματά του είναι καθρέφτης του επιπέδου και των προβλημάτων ολόκληρης της κοινωνίας μας», συμπληρώνει.

Ενώ, μιλώντας για την θεματική ιδέα πίσω από την ταινία, τη συνδέει με τη φράση «το να δώσεις φροντίδα μπορεί να σε λυτρώσει από το γεγονός ότι δεν σε φρόντισαν ποτέ». Όπως εξηγεί: «Αυτό συμβαίνει στον Ντάνιελ, τον νεαρό πρωταγωνιστή της ταινίας. Παρακολουθούμε, λοιπόν, τη δύσκολη και οδυνηρή πορεία προς τη συναισθηματική λύτρωσή του, που παρά τις αντιξοότητες, τη φέρνει σε πέρας με απρόσμενο θάρρος και τόλμη. Η διαδρομή του αψηφά γλώσσες, εθνικότητα και σύνορα. Είναι μια δοκιμασία προσωπική και ταυτόχρονα πανανθρώπινη». Όπως ακριβώς και η ταινία, όπως ακριβώς και το σινεμά του Δημήτρη Κουτσιαμπασάκου.